Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

Να χαμηλώσει το φως… Έχουμε ανάγκη τη σιωπή…

Έτυχε, ένα βράδυ, σε μια πνευματική σύναξη ν’ ακούσω κάποιους στίχους ενός άγνωστου για μένα ποιητή που μέσα μου άφησαν μια γλυκιά γεύση. Ζήτησα μετά από το φίλο Παναγιώτη Πελεκάνο να μου αποκαλύψει το όνομα του ποιητή: «Παναγιώτης Ψαριανός» μου είπε, «συμπατριώτης μου από τη Γέρα της Λέσβου». Η έκπληξή μου ήταν όταν σε λίγες μέρες ο Παναγιώτης, είχε την καλοσύνη να μου χαρίσει δυο ποιητικές συλλογές του κ. Ψαριανού.
Το περασμένο καλοκαίρι, πάλι έτυχε, φτάνοντας σε μια παραθαλάσσια ταβερνούλα στην Παναγιούδα της Λέσβου με τον φίλο ποιητή Δημήτρη Νικορέτζο, να συναντήσουμε με την παρέα του τον άγνωστο ποιητή κ. Ψαριανό. Μετά τις συστάσεις, του αφηγήθηκα το περιστατικό με τους στίχους του.
Συναντηθήκαμε κι άλλες δυο φευγαλέες στιγμές κι έμαθα ότι πρόκειται για έναν καταξιωμένο οικονομολόγο. Πως τώρα συμβαδίζουν οικονομικά και ποίηση, άντε να το καταλάβεις, παρότι έχω και άλλο παράδειγμα φυσικού και ποιητή.. Τέλος πάντων… Πολλά παράξενα έχω να μάθω ακόμη.

Προ ημερών ο κ. Ψαριανός με τίμησε χαρίζοντάς μου τη νέα του συλλογή «Να χαμηλώσει το φως» από τις εκδόσεις ARTplus, 2013. Το εξώφυλλο κοσμεί πίνακας του μεγάλου ζωγράφου Δημοσθένη Κοκκινίδη και τον πρόλογο γράφει ο Δημήτρης Νικορέτζος. 

Γράφει ο Δ. Νικορέτζος στον πρόλογό του: «Ο Παναγιώτης Ψαριανός, έχει την ψυχολογία ενός πολίτη που θέλει –και πιστεύει πως το μπορεί– να αναδιαμορφώσει τον κόσμο και δεν τον αφήνουν οι άνθρωποι…». Τι το παράξενο… η ίδια ψυχολογία κατέχει κι εμένα από τότε, να θέλω και να μην μπορώ ν’ αλλάξω τον κόσμο…

Ο Παναγιώτης (τώρα πλέον ας μου επιτραπεί να τον αποκαλώ έτσι) δείχνει να «σπάει» συχνά τα επαγγελματικά του καθήκοντα και να τραβάει, όπου βρει (μου έκανε εντύπωση αυτό), αδρές γραμμές και πινελιές στίχων…
Ξεφυλλίζοντας λοιπόν την τελευταία συλλογή του διακρίνω την πλούσια λυρικότητα, την ευαισθησία, την απλότητα και την αρμονία που αποπνέουν τα «άτιτλα και σύντομα» ποιήματά του. Καλοδουλεμένα όπως είναι μεταδίδουν στον αναγνώστη τον τρυφερό λυρισμό του με το συνταίριασμα ψυχής και λόγου.


Σταχυολογώ  εδώ μερικά ποιήματά του για να πάρετε μια γεύση κι εσείς.

Έρημες πόλεις, 
αιώνιοι έρωτες, 
αρχαίες κραυγές.


Έχουμε ανάγκη τη σιωπή.

Να αισθανθούμε την ψυχή 
του κόσμου, που αλλάζει,
ν’ ακούσουμε του σύμπαντος 
τη θεία μουσική
κι έκθαμβοι να κοιτάξουμε 
το φως μας που τελειώνει.

Αύριο,
μέσα στων πάντων τη ροή,
θα έχουμε χαθεί.


Ό,τι επέλεξα 
και έπραξα 
αυτό ήμουν.


Το πιο όμορφο ταξίδι 
είναι μέσα στα μάτια σου.

Κι αυτά τα χέρια, 
χαϊδεύοντας τον άνεμο, 
πλάθουνε κόσμους.


Παναγιώτη σ’ ευχαριστώ!

Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014

Α ν ε μ ώ ν ε ς


Κάτω, χαρούλες, κι όλο φως οι μυγδαλιές
τρελό χορό μέσα στους δρόμους αρχινίσαν
κι εδώ στους λόφους ανεμώνες αγκαλιές
μια πρώιμη άνοιξη, χιλιόχρωμη, σκορπίσαν... 

Μια πρώιμη άνοιξη!... Πώς φεύγουν οι καιροί!...
'Ηταν και τότε όπως και σήμερα ο λόφος
κι εσύ, παιδούλα, σαν αγάπη τρυφερή,
μάζευες λούλουδα στο δειλινό χρυσόφως.
Σ' αναθυμούμαι όπως ερχόσουν ντροπαλά
με το μικρό μπουκέτο σου γλυκιά και μόνη
κι εστάθης δίπλα μου και μου 'δωσες δειλά
μιαν ανεμώνη.


 Τάκης Χατζηαναγνώστου
Φεβρ. 1952

(Πρώτο βραβείο πανελλήνιου διαγωνισμού 
για την άνοιξη, της Περιηγητικής Λέσχης)

Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014

ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟ

Ίδιο απαράλλαχτα μουντό και σήμερα, το θυμικό μου. Ούτε στιγμή ν’ αφουγκραστώ μ’ αφήνει κάποια δειλά σκιρτήματα των τελευταίων πρωινών, ο Ιαβέρης της ψυχής μου! Τα μάτια στρέφω προς τα έξω λίγο να ξεδώσουν, αυτά τουλάχιστο. Αρκετά γαληνεμένη σήμερα η θάλασσα. Πιο φωτεινά παλλόμενο το ατλάζι της, άνετα με ταξιδεύει ως την απέναντι ακτή.

Ζωηρότερα τα χρώματα και κείνης, μέσα απ’ τη διάφανη ατμόσφαιρα. Της ελιάς τ’ ασημοπράσινο, το καφετί στις αναδεντριές. Διάσπαρτα με γελαζούμενες πράσινες παρενθέσεις, τα πεδινά της. Ζαφείρι από πάνω τους κι ο ουρανός.

Άξαφνα, σαν κάτι να υποψιάστηκε ο νους. Η άνοιξη μήπως; αναρωτήθηκα. Όχι, αφού δεν τέλειωσε ακόμα ο χειμώνας. Η μήπως ναι, αφού έχουμε τέλη Φλεβάρη με μαλακωσιές; Μα τι τα ρωτάς ανόητε, αφού έλαβες ήδη και μέσα σου τα ζωηφόρα της μηνύματα; Κείνα τα επίμονα τα πρωινά, π’ αρνιόσουν να προσέξεις. Και που φουντώνουν τώρα καταλυτικά στα κατάβαθα της ψυχής σου;
Δεν απόρησα! Έτσι και πέρσι, πρόπερσι και χρόνια πριν, απροσδόκητα την ένιωσα την άνοιξη την ξελογιάστρα να ‘ρχεται.

                                                                                               Πάνος Αναγνώστου
                                                                                                      «Ψηφίδες»

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Στη μνήμη του Αργύρη Εφταλιώτη


Η Εθνική Εταιρεία των Ελλήνων Λογοτεχνών
και η Λεσβιακή Παροικία
διοργανώνουν τιμητική εκδήλωση στην μνήμη του Λέσβιου ποιητή και πεζογράφου
Αργύρη Εφταλιώτη
(από τους πρωτομάχους του δημοτικισμού)
με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 90 χρόνων από το θάνατο του.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου και ώρα 7:15 μ.μ.
στη Στοά του Βιβλίου (Πεσματζόγλου 23).

Ομιλητής θα είναι ο ποιητής, δοκιμιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας
καθηγητής Δημήτρης Νικορέτζος
με θέμα: Αργύρης Εφταλιώτης, Ο Βάρδος της Ρωμιοσύνης.

Τον ομιλητή θα πλαισιώσουν στις απαγγελίες ποιημάτων
η ραψωδός Άννα Παπακωνσταντίνου
και η καθηγήτρια απαγγελίας Νινέτα Παπαδάκη.
Χαιρετισμούς θ’ απευθύνουν:
ο Πρόεδρος της «Ε.Ε.Ε.Λ.» Πρέσβυς της Ελλάδος
κ. Βασίλης Βιτσαξής
και η Πρόεδρος της Λεσβιακής Παροικίας
κ. Καίτη Μεσσηνέζη



Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Μνημείο για τον Nelson Mandela


Αποτελείται από 50 μεταλλικές πλάκες κομμένες με ακρίβεια με Laser υψηλής ενέργειας και τοποθετημένες έτσι στο τοπίο, ώστε να αναπαριστούν την επέτειο των 50 χρόνων, που ο Nelson Mandela είχε συλληφθεί και φυλακισθεί, στις 6 Αυγούστου 1962, πριν την 27χρονη φυλάκισή του. . .


Όταν βρίσκεται κανείς σε ένα συγκεκριμένο μέρος, οι μεταλλικές πλάκες (οι κολώνες του μνημείου) ταιριάζουν έτσι, που μπορεί να διακρίνει την εικόνα του Nelson Mandela.



Τί ταιριαστό μνημείο για ένα μεγάλο Άνδρα !!!

Ο Γλύπτης είναι ο Marco Cianfanelli από το Johannesburg.