«Αλπική ζώνη» της Λενέτας Στράνη

Από τις Εκδόσεις ΚΙΧΛΗ μόλις κυκλοφόρησε

η ποιητική συλλογή «Αλπική ζώνη» της Λενέτας Στράνη

ΣΕ ΑΛΠΙΚΗ ΖΩΝΗ

Μέτοικοι ἀπ’ τὸ εὔκρατον τοῦ ἡλιοτρόπιου 
δυσπνέοντας ἀνηφορίζουμε τὴ μοναξιά μας
Δεινὴ ὀρειβάτρια ἡ ἐπιβίωση μᾶς ἐμψυχώνει
ἄμετρες οἱ ἀπώλειες στὴ διαδρομή. Πολλοὺς

μᾶς σαβανώνουν χιονοθύελλες ἄλλοι χανόμαστε 
σὲ βάραθρα παραπατώντας. Οἱ εὐνοούμενοι 
τῆς τυχαιότητας καὶ τῶν ὀνείρων στήνουμε 
ἀντίσκηνο σὲ ζώνη ἀλπική. Μέρες διαύγειας

ἡ θέα μᾶς ἐξουθενώνει. Ὄρνια τοῦ νόστου 
γυροφέρνουν στὰ κεφάλια μας 
Λευκὲς παιώνιες ποὺ σμιλευτήκαμε στὸ χιόνι 
δίχως ἐλπίδα νὰ μᾶς λιώσει ἥλιος ἔρωτας

Ἀντὶ γιὰ ὑμέναιους τὸ μοιρολόι τῆς βροχῆς 
μὲ συνοδεία οἰμωγὲς ἀνέμων. Οὐδεὶς τολμᾶ 
νὰ ἐπανακάμψει στὶς πεδιάδες

Μᾶς δήμευσε ἡ νομιμότης ὡς Αὐθαίρετους

ΑΝΤΙ-ΘΕΣΕΙΣ

Νοέμβρη μήνα οἱ φίλοι μου οἱ ἐπιδημητικοὶ
προετοιμάζονται γιὰ τὸν ἐρχόμενο χειμώνα
Νὰ ἐπισκευάσουν λίγο τὴν ἀνία τους
σπασμένα τζάμια στὰ ἐξώθυρα τῶν καθιερωμένων 
καυσόξυλα στὸ τζάκι τῆς ἀσφάλειας 
ἀλεξικέραυνο γιὰ τὰ ἀπρόοπτα καὶ τὶς ἐκπλήξεις

Οἱ ἄλλοι φίλοι μου οἱ ἀποδημητικοὶ θὰ ταξιδέψουν
χτενίζουν τὰ φτερά τους στὸν ὁρίζοντα
Πούπουλα γκρίζα πέφτουν ἀπ’ τὸ χτένι τους
καὶ σκοτεινιάζει ἡ προοπτικὴ τοῦ ὀνείρου 
Μὰ καὶ ἀκάλυπτοι θ’ ἀποτολμήσουν τὴ διαδρομὴ 

Μνῆμα τους τὰ πελάγη καὶ οἱ κάμποι

«ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΠΑΝΤΟΤΕ»:

Μας άφησε αρκετά η παλίρροια. Αστερίες
για τις ασέληνες νύχτες των ερώτων μας
κοχύλια σε ενορχηστρώσεις μπλε
δάκρυα πετράδια ναυαγίων. Αλλά

στην άμπωτη δε θα κρατήσουν για πολύ
αφυδατώνονται στο κάμα του ήλιου
Βέβαια μπορείς και να τα βαλσαμώσεις μα
τί ομορφιά έχουν τα νεκρά. Γι' αυτό

παρόλο που γνωρίζουμε τη σταθερή
περιοδικότητα του φαινομένου
το μάτι άγρυπνα εκείθε
στη ζωογόνα στάθμη του νερού
πότε το άλλο κύμα θα μας κατακλύσει

Είναι στο DNA της δημιουργίας να απαιτεί
τις πρώτες ύλες της χλωρές

Λενέτα Στράνη

Συνομιλώντας με την πέτρα…

Απόγευμα Τετάρτης 3 Δεκεμβρίου. Τα δελτία καιρού από το πρωί προμηνύουν –ακόμη και στην Αττική– βροχές και καταιγίδες. Ωστόσο, μια ιδιαίτερη κίνηση παρατηρείται στην οδό Κέκροπος, ένα στενό δρομάκι της Πλάκας, πάροδος της Αδριανού, όπου στον αριθμό 10 στεγάζεται ο Σύλλογος των Αθηναίων. Η Αίθουσα εκδηλώσεων του Συλλόγου, στις 6:30 μ.μ. ήταν κατάμεστη από φίλους της Καίτης Μεσσηνέζη. Αιτία κι αφορμή: η παρουσίαση του «γλυκολάλητου βιβλίου» της, «Συνομιλία με την πέτρα», των Εκδόσεων Αστερίας, όπου μέσα του «τα πάντα λαλούν με χίλιες φωνές και χιλιάδες ήχους», όπως μας λέει η συγγραφέας Ελένη Σαραντίτη.

Η εκδήλωση ήταν υπό την αιγίδα του «Μουσείου της πόλεως των Αθηνών – Ίδρυμα Βούρου - Ευταξία» σε συνεργασία με την «Λεσβιακή Παροικία» και τις «Εκδόσεις Αστερίας».

Ομιλητές η Ιστορικός Τέχνης του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Αθηνά Σχοινά και η συγγραφέας κ. Ελένη Σαραντίτη, ενώ συντονιστής από τις εκδόσεις «Αστερίας» ο Σταύρος Πλατσής.

Μετά από την προβολή, ενός μικρής διάρκειας βίντεο, άκρως κατατοπιστικό για το βιβλίο, πρώτος έλαβε το λόγο ο κ. Αντώνης Βογιατζής, Πρόεδρος του Μουσείου της πόλεως των Αθηνών, για το καλωσόρισμα, λίγα ιστορικά στοιχεία του Συλλόγου των Αθηναίων, αλλά και εξηγώντας το «γιατί» εκλέχτηκε για την παρουσίαση του βιβλίου μιας Μυτιληνιάς επιτυχημένης ζωγράφου, ειδικά αυτή η εμβληματική αίθουσα.

Στη συνέχεια η κ. Σχοινά με τη γλαφυρότητα λόγου που την διακρίνει, εξήρε το όλον έργο και την όλη πορεία της Καίτης Μεσσηνέζη στην Τέχνη. Έδωσε, μετά λόγου γνώσεως, τεχνικά στοιχεία και ιδιαιτερότητες της «ψυχρής, απρόσωπης και παγωμένης πέτρας», κύριο υλικό της συγκεκριμένης δουλειάς της ζωγράφου, ενώ έκανε ιδιαίτερη μνεία στα βοτσαλωτά μιας πολύ σπουδαίας τέχνης που έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα και που σήμερα κινδυνεύει να εκλείψει λόγω ελλείψεως μαστόρων, ένα θέμα που πραγματεύεται με λεπτομέρειες  στο βιβλίο «Συνομιλία με την πέτρα».

Στο ίδιο κλίμα ήταν και τα λόγια της κ. Σαραντίτη, που έδωσε έμφαση όχι μόνο στην εξαιρετική έκδοση της καινούργιας δουλειάς της Καίτης αλλά και στις δεξιότητες και τις ευαισθησίες της «που από μικρή διακονεί την τέχνη, τέρπει αλλά και τέρπεται».

Το στίγμα της άφησε και η κ. Αγλαΐα Αρχοντίδου, διευθύντρια του Μουσείου της πόλεως των Αθηνών. με τα καλά της λόγια για την καλλιτέχνιδα.

Στη συνέχεια, ο συντονιστής Σταύρος Πλατσής, με έκδηλη την συγκίνησή του, κάλεσε στο βήμα τη μητέρα του να κλείσει την εκδήλωση. Κι εκείνη με την πλούσια και λεπτή ευαισθησία της, που ξέρει να την εκφράζει με περισσή τρυφερότητα, ευχαρίστησε όλους όσους, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, συνεργάστηκαν για την έκδοση αλλά και για την εκδήλωση. 

Η Καίτη Μεσσηνέζη επί του έργου...

Τέλος, το ζεστό χειροκρότημα όλων, ήταν το χρωστούμενο αντίδωρο σ’ εκείνη, που τόσα χρόνια, πότε με το χρωστήρα της και πότε –όπως τώρα– με τις πέτρες και με τα περίτεχνα βοτσαλωτά της, δουλεμένα με μεράκι και σεβασμό, μας απογειώνει!

Στράτος Δουκάκης