«Διεθνή Ύδατα» της Λενέτας Στράνη

Όταν ταχυδρομικώς έλαβα το βιβλίο «Διεθνή Ύδατα» της Λενέτας Στράνη, θέλω να ομολογήσω πως το όνομά της δεν μου θύμιζε κάτι… Παρ’ ότι η αφιέρωση ήταν για μένα κι έγραφε, μεταξύ άλλων: «… να σε συντροφεύει σε μακρινά ταξίδια στοχασμού και αναζήτησης…». Τουλάχιστον με προϊδέασε για καλή συντροφιά!

Μέρες μετά σε μια εκδήλωση, το ’φερε η τύχη και συνάντησα τη Λενέτα, που την είχα γνωρίσει στο νησί το καλοκαίρι, μα μου είχε διαφύγει το όνομά της. Τι να πω… για τη ντροπή μου όταν με ρώτησε αν έλαβα το βιβλίο της… Με βοήθησε να το ξεπεράσω, όταν γλυκά και σιγανά, μου είπε: «να το διαβάσεις…».
Το υποσχέθηκα! Άλλωστε γι’ αυτό δεν είναι τα βιβλία;

Όταν το βράδυ το 'πιασα στα χέρια μου να το περιεργαστώ είδα ότι ήταν απ’ αυτά τα χειροποίητα βιβλία, του χαρτοκόπτη… Υπάρχουν ακόμη βιβλία του χαρτοκόπτη; Αναρωτήθηκα… κι έπιασα να το κόβω αργά, προσεχτικά, μη τυχόν και το λαβώσω, αυτή ήταν η έννοια μου. Ένιωσα αμέσως τη μυρωδιά του χαρτιού που εκπέμπουν αυτά τα βιβλία κοπής, το κράτησα στα χέρια μου απαλά ίδια μ’ εκείνο…

Με τις πρώτες ματιές μαγεύτηκα με τους λεπτούς κι αρμονικούς στίχους και είναι πράγματι άξιοι αυτοί οι δημιουργοί που μπορούν να καρφώσουν το μαχαίρι στην ψυχή, με τόσο άμεσο τρόπο και με τέτοια ευαισθησία.
Ξεχώρισα μερικούς και θέλω να τους μοιραστώ μαζί σας. Έτσι απλά, σαν δείγμα της εξαίρετης ποιητικής γραφής της Λενέτας. Δίχως σχόλια. Τι σχόλια να κάνεις όταν διαβάζεις τέτοιους στίχους:

.

Μόνο η πανσέληνος με παραδίνει / σε λαθραίο παραματάρη /
Ξαπλώνουμε γυμνοί στο νερό κι ως / το χάραμα μας καταπίνουν οι δίνες
***
Τα ρακοπότηρα τσούγκριζαν / μεταξύ τους εις υγείαν / για να ξορκίσουν το φόβο
Ράγισε το ανθογυάλι με τις ίριδες / σαν προδομένη υπόσχεση
***
Γράψε μου αν θέλεις σε ποιο όνειρο να μπω / αυτό που σ’ επισκέπτεται τα βράδια
Είναι πολλά τα διερχόμενα για τους μοναχικούς / να μη λαθέψω και βρεθώ σε ξένο τόπο

.

Μια ευχή από καρδιάς να είναι καλοτάξιδο, Λενέτα, και σ’ ευχαριστώ!