Φλογισμένες Πέτρες

Το βιβλίο της Βάνας Κοντομέρκου

Στους Ανθρώπους του κόσμου

με ένα χαμόγελο κι ένα λουλούδι φιλίας

.

Στην Αγράμπελη της Ναυπακτίας ξετυλίγεται το δεύτερο μυθιστόρημα της συγγραφέως, η οποία έχει γεννηθεί στην Αθήνα και ζει στις ΗΠΑ εδώ και 20 χρόνια. Τέλη του '30, ο Πάνος, φτωχόπαιδο, αλλά με κλίση στα γράμματα, επιθυμεί διακαώς να σπουδάσει. Την πορεία του προς τη μόρφωση φράζουν πολλά εμπόδια, μα θα τα καταφέρει. Παράλληλα, ερωτεύεται τη συμμαθήτριά του, Αννα Βλαντή, κόρη της πιο πλούσιας οικογένειας του χωριού. Εκείνη, αν και τρέφει τα ίδια συναισθήματα γι' αυτόν, θα τον περιφρονήσει, λόγω της χαμηλής κοινωνικής του θέσης. Η δεκαετία που έρχεται θα συνταράξει μαζί με την Ελλάδα και τις ζωές τους: Κατοχή και Εμφύλιος σφυρηλατούν τους χαρακτήρες των δύο ηρώων και αποκλείουν κάθε ενδεχόμενο να καταλήξουν μαζί.

.

Οπισθόφυλλο

«Τα μάτια του είχαν στεγνώσει από τα δάκρυα και έτσουζαν. Ο μεσημεριάτικος ήλιος γυάλιζε τις γυμνές στρογγυλές κορφές των βουνών απέναντι και τις έκανε γλιστερές, μεθυστικές, σαν τα αλαβάστρινα στήθια γυναίκας. Λεν μπόρεσε να μην τη σκεφτεί. Χθες βράδυ δεν μπόρεσε να κλείσει μάτι. Όλη νύχτα στριφογύριζε εφιαλτικά στο στρώμα του. Και, παρόλο που η ψυ­χή του αιμορραγούσε από τα λόγια της, τα μάτια της Άννας έρχονταν συνέχεια μπροστά του, έτσι όπως τα είδε σε κείνα τα δευτερόλεπτα στη βρύση, και του σάλευαν το μυαλό...»
Ο Πάνος, φτωχόπαιδο από το χωριό Αγράμπελη της Ναυπα­κτίας, έχει βάλει στόχο της ζωής του να σπουδάσει, και μέσα από μύρια βάσανα το πετυχαίνει. Συμμαθητής με την Άννα Βλαντή, κόρη της πιο πλούσιας οικογένειας του χωριού, την ερωτεύεται κρυφά. Ο έρωτας χτυπάει και εκείνης την πόρτα, δεν θέλει όμως να το παραδεχτεί, κι έτσι κάνει τη ζωή του Πάνου πολύ δύσκολη...

Η ιστορία που ξετυλίγεται στις Φλογισμένες Πέτρες της Βάνας Κοντομέρκου καλύπτει τον πό­λεμο του '40, την Κατοχή και τον Εμφύλιο. Είναι ένα ζωντανό χρονικό, καθώς τα πάση της εποχής διαμορφώνουν τους χαρακτήρες. Στο τέλος, όμως, η ανθρωπιά ξετρυπώνει δει­λά το πρόσωπο της και σώζει τον κόσμο. Ο πόλεμος, όσο κι αν βγάζει απειλητικά τα δόντια του έχοντας ως συμμάχους του τη βία και την ανυποληψία, το μίσος και τη θηριωδία, είναι αυτός που βγαίνει χαμένος, καθώς η ζωή παίρνει την εκδίκηση της μέσα από τα νιάτα και την ελευθερία του νου.

.

Απόσπασμα από τον πρόλογο του Βασίλη Βασιλικού

.

Στη σημερινή πεζογραφική πραγματικότητα το μυθιστόρημα αυτό

μπορεί ίσως να θεωρηθεί «παλιομοδίτικο».

Ωστόσο, αν αναλογιστούμε ότι

η συγγραφέας -όπως η ηρωίδα της η Άνα- μετανάστευσε

μικρό κορίτσι στην Αμερική, πρέπει να παραδεχτούμε ότι

μακριά από το σημερινό νεοελληνικό «αχταρμά»,

όπου χάσαμε τα αυγά και τα πασχάλια,

η μνήμη περισώζει άφθαρτη την αιτία της σημερινής κακοδαιμονίας...

.

---------

.

Η Βάνα Κοντομέρκου, είναι μια προικισμένη πεζογράφος της Διασποράς

που, ομολογώ δεν γνώριζα.

Κι εννοώ ούτε τη γραφή της, ούτε εκείνη προσωπικά,

παρά μόνο μέσα από τη διαδικτυακή μας επικοινωνία.

Η Βάνα, ας μου επιτραπεί τούτη η οικειότητα,

είναι από εκείνους τους ανθρώπους που χαράζουν

από την πρώτη στιγμή στην καρδιά μας γλυκά μηνύματα

και γίνονται -άθελά τους ίσως- διδάχοι του καλύτερου και του ωραίου.

Δεν τους γνωρίζεις προσωπικά,

δεν έχεις δει ποτέ τη μορφή τους κι όμως… τους θεωρείς δικούς σου.

Κι εδώ δε διστάζω να πω πως είναι ευλογία Θεού το… συναπάντημά μας.

.

Στράτος Δουκάκης

(Δημοσίευση στην εφημ. ΕΜΠΡΟΣ της Λέσβου)