Όνειρα με... Ποίηση

Είπα σήμερα να κοιμηθώ –και να ονειρευτώ– με την Κυρά-Ποίηση, αύριο ξημερώνει η Ημέρα της. Υποκύπτω πρόθυμα στην επιθυμία παίρνοντας για συντροφιά στο κρεβάτι μου ολίγη Δημουλά, ελάχιστο Ελύτη, κάτι από Λειβαδίτη και Βρεττάκο. Τα βιβλία τους…

«Με ημέρα αρχίζει ή εβδομάδα, / με ημέρα τελειώνει,

Κι η Κυριακή, κόμπος σφιχτός / να μη λυθούν οι εβδομάδες».

«Περπάτησα πολύ στα αισθήματα, / τα δικά μου και των άλλων,

κι έμενε πάντα χώρος ανάμεσά τους / να περάσει ο πλατύς χρόνος».

Κική Δημουλά

«Και πολλά μέλει να μάθεις αν εμβαθύνεις το ασήμαντο».

«Το ελάχιστο θέλησα και με τιμώρησαν με το πολύ»

«Το κενό υπάρχει όσο δε πέφτεις μέσα του»

«Κι έχε στο νου σου πάντοτε, μ’ ακούς;

το αχ που βγάνει ο σκοτωμός, το αχ που βγάνει η ΑΓΑΠΗ»!

Οδυσσέας Ελύτης

«Μέσα στον ύπνο μας κοιμούνται τα πιο ωραία ταξίδια.

Κι εγώ δεν έχω άλλο όπλο απ' το να διηγούμαι ψεύτικες ιστορίες

και να τις πιστεύω».

«Πέρασαν μήνες.

Κι είναι στιγμές που ξεχνάω ακόμα και το πρόσωπο της.

Πασχίζω να θυμηθώ.

Τίποτα».

«Μονάχα αυτό το βάρος στην καρδιά μου είναι κάτι περισσότερο κι απ' την ανάμνηση της.

Που είναι αυτή ολόκληρη μέσα μου».

Τάσος Λειβαδίτης

«Μ' ακούς;

Οι δρόμοι όλης της γης βγαίνουνε στην καρδιά μου.

Μην ξεχαστείς.

Τ' ακούς;

Να 'ρθείς».

Νικηφόρος Βρεττάκος