Φύσαγε
διαολεμένα ο άνεμος και γυρόφερνε τα πεσμένα φύλλα των δέντρων. Αμήχανος, δεν τ’
άφηνε στην ησυχία τους σαν να μην ήξερε πού να τα αποθέσει...
Γέμισε κίτρινα φύλλα.
Αποχαιρετιστήριο δώρο του Οκτωβρίου, σκέφτηκα. Για να θυμάμαι την ώχρα του.
Μέχρι να φτάσω στον προορισμό μου, τα κίτρινα φύλλα συνόδευαν τις σκόρπιες
σκέψεις μου, που γυρόφερναν στις μέρες του Οκτωβρίου... Ξέσπασμα: Δεν ήταν έκρηξη της στιγμής.
Θυμήθηκα το
τραγούδι την ώρα που ανάμεσα στις σκόρπιες σκέψεις μου τριγύριζαν τα λόγια του
…. και τα πεσμένα φύλλα του Οκτώβρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου