Κάτω, χαρούλες, κι όλο φως οι μυγδαλιές
τρελό χορό μέσα στους δρόμους αρχινίσαν
κι εδώ στους λόφους ανεμώνες αγκαλιές
μια πρώιμη άνοιξη, χιλιόχρωμη, σκορπίσαν...
Μια πρώιμη άνοιξη!... Πώς φεύγουν οι καιροί!...
'Ηταν και τότε όπως και σήμερα ο λόφος
κι εσύ, παιδούλα, σαν αγάπη τρυφερή,
μάζευες λούλουδα στο δειλινό χρυσόφως.
Σ' αναθυμούμαι όπως ερχόσουν ντροπαλά
με το μικρό μπουκέτο σου γλυκιά και μόνη
κι εστάθης δίπλα μου και μου 'δωσες δειλά
μιαν ανεμώνη.
Τάκης Χατζηαναγνώστου
Φεβρ. 1952
(Πρώτο βραβείο πανελλήνιου διαγωνισμού
για την άνοιξη, της Περιηγητικής Λέσχης)
για την άνοιξη, της Περιηγητικής Λέσχης)