Όταν χάνεις κάτι που δεν μπορείς να το αντικαταστήσεις…

Η μουσική για μένα είναι Θεός και πιστεύω σε αυτήν σαν να είναι θρησκεία. Έβαλα τον Θεό στ’ αυτιά του, να πάει κατευθείαν στον εγκέφαλο και στην ψυχή του, εκεί, δηλαδή, όπου πάει η μουσική.

Πολλά, πάρα πολλά τραγούδια με συγκινούν. Πάντα όμως όταν άκουγα στο τραγούδι «Fix You» των Coldplay τον στίχο «When you lose something you cannot replace» έκλαιγα σχεδόν αυτόματα χωρίς να ξέρω γιατί. Το γιατί το έμαθα… Ο τρόπος και ο χρόνος που το έμαθα βρίσκονται σε αυτό το γραπτό.

Μπαμπά… (μια κανονική ημέρα)

Αντώνης Κανάκης

Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Μηθύμνης «Αργύρης Εφταλιώτης» Έκδοση Ψηφιακός Ηρόδοτος

Η Παναγιώτα Θηβαίου-Παπαθεράπων κατάγεται από τη Μήθυμνα της Λέσβου. Είναι πτυχιούχος της Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, με μάστερ στη Γλωσσολογία και τη Σύγχρονη Αγγλική Γλώσσα.

Υπηρέτησε την τοπική αυτοδιοίκηση από τις θέσεις της προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου και υπεύθυνης του πολιτιστικού τομέα του πρώην Δήμου Μηθύμνης. Είναι επιστημονική συνεργάτης του Νορβηγικού Πανεπιστημίου «AGDER».

Εργάζεται στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και από τον Απρίλιο του 2008 είναι πρόεδρος του Εφορευτικού Συμβουλίου της Δημόσιας Ιστορικής Βιβλιοθήκης Μηθύμνης «Αργύρης Εφταλιώτης».

Η παρούσα μελέτη είναι καρπός πολύχρονης έρευνας γύρω από την ιστορία της Βιβλιοθήκης Μηθύμνης, η οποία είναι μία από τις παλαιότερες και ιστορικότερες της χώρας μας.

Η συγγραφέας με πολύ ωραίο και εύληπτο τρόπο παρουσιάζει αυτήν την πολύχρονη διαδρομή από την ίδρυσή της το 1859 μέχρι τις μέρες μας, φωτίζοντας τους κυριότερους σταθμούς της.

Διαβάζουμε: «Φωτισμένοι και φιλόμουσοι Μηθυμναίοι, επηρεασμένοι από τις ιδέες του Ελληνικού και Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και τα μηνύματα της Γαλλικής Επανάστασης για ελευθερία, ανεξαρτησία και ισότητα, αξιοποίησαν το δικαίωμα ίδρυσης σωματείων και σύστησαν το 1859 το σωματείο “Αδελφότης Μουσών Μεθύμνης”, με “πρώτον και κύριον σκοπόν την… σύστασιν Δημοσίας Βιβλιοθήκης”, της “Εν Μεθύμνη Βιβλιοθήκης της των Μουσών Αδελφότητος”».

Οι τίτλοι των κεφαλαίων της μελέτης είναι: «Η ίδρυση της Βιβλιοθήκης - το ιστορικό πλαίσιο», «Το 1859, έτος ίδρυσης της Βιβλιοθήκης στον ελεύθερο κόσμο», «Οι ιδρυτές της Βιβλιοθήκης», «Η επωνυμία της “Εν Μεθύμνη Βιβλιοθήκης της των Μουσών Αδελφότητος”», «Ο σύλλογος και η “Εν Μεθύμνη Βιβλιοθήκη της των Μουσών Αδελφότητος”», «Αποσπάσματα από το Ιδρυτικό και τους Κανονισμούς του Συλλόγου και της Βιβλιοθήκης του», «Οι σφραγίδες της Βιβλιοθήκης», «Ο Αργύρης Εφταλιώτης και η “Εν Μεθύμνη Βιβλιοθήκη της των Μουσών Αδελφότητος”», «Ο Εφταλιώτης στην πρωτοπορία», «Λίγες σκέψεις του Εφταλιώτη για τους Έλληνες, την Ελλάδα και την Ευρώπη», «Οι θησαυροί της Βιβλιοθήκης», «Η Βιβλιοθήκη σήμερα».

Στο τελευταίο κεφάλαιο διαβάζουμε: «Η Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Μηθύμνης “Αργύρης Εφταλιώτης” είναι η συνέχεια της “Εν Μεθύμνη Βιβλιοθήκης της των Μουσών Αδελφότητος”. Από το 2009 αποτελεί τη δέκατη Ιστορική Βιβλιοθήκη της χώρας, λόγω του μακρού και πλούσιου ιστορικού παρελθόντος της αλλά και της παλαιάς και σπάνιας συλλογής τεκμηρίων που διαθέτει.

Το ίδιο έτος, προστέθηκε στην επωνυμία της το όνομα του Μηθυμναίου λογοτέχνη και πρωτοπόρου του δημοτικισμού Αργύρη Εφταλιώτη, ως ελάχιστη απότιση φόρου τιμής και ευγνωμοσύνης για τη συμβολή του στην απόκτηση “εθνικής λογοτεχνίας και πνευματικού πολιτισμού”.

Η Βιβλιοθήκη αποτελεί τοπική πύλη στη γνώση και τον πολιτισμό και έχει σκοπό μορφωτικό, εκπαιδευτικό, πληροφοριακό και ψυχαγωγικό.

Είναι δανειστική και φιλοξενεί περίπου 14.000 τόμους βιβλίων, οι οποίοι αυξάνονται συνεχώς με την αγορά νέων τίτλων αλλά και με ευγενικές δωρεές. Εξυπηρετεί το αναγνωστικό κοινό, τη μαθητική και εκπαιδευτική κοινότητα, τους φοιτητές του Πανεπιστημίου Αιγαίου, τους πολυάριθμους Έλληνες και αλλοδαπούς περιηγητές».

Η έκδοση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του έργου «Ψηφιακός Ηρόδοτος», ένα πρωτοποριακό έργο ψηφιοποίησης και διάσωσης του ιστορικού, κοινωνικού και πολιτισμικού αρχείου του ΡΙΚ και των Βιβλιοθηκών της Μυτιλήνης και της Μήθυμνας.

Η ιστοσελίδα της Βιβλιοθήκης είναι www.mythimnalibrary.gr, τα παλαιά βιβλία τα βρίσκει κανείς στο diglib.ypepth.gr. και το ψηφιοποιημένο υλικό από το έργο «Ψηφιακός Ηρόδοτος» στο portal.digital-herodotus.eu.

Πηγή: Εφημερίδα Εμπρός

Έτσι σε βλέπω, έτσι πρέπει να είσαι…

Στρατέλ, η μαντινάδα που ήβαλα, είναι για σένα

που ξέρεις να παίρνεις την ανηφόρα για της κορφής την αξία τη μεγάλη.

Η κατηφόρα είναι για τσι παρακατιανούς. Κατέεις εδά, ειντά θλογώ σου;

Αυτήν εννοώ, γραμμένη από την αφεντιά μου:

Η κατηφόρα ‘ν’ εύκολη

μ' ανηφοριά θα πάρει,

κατέχει δα ο μαχητής

τση κορυφής τη χάρη.

Τρεις μαντινάδες σου έπεψα ακόμα, γιατί μια δε τα χωρεί ούλα.

Έρχονται για να ζωγραφίσω ακράγγιχτα το πορτραίτο σου φίλε μου γκαρδιακέ, 

Στρατή Δουκάκη.

Όντε ματώνεις και πονείς

αξιά[*] δικιά σου είναι,

στην πιο ψηλή την κορυφή

διάλεξ’ εδά, και μείνε.

* 

Στα ζάλα[†] σου αντάμωσες

φουρτούνες κι απανέμι

το βράχο δέρνουν κύματα

μα πάντα βράχος μένει.

* 

Θωρώ ετούτα τα κλαδιά

τσι ρίζες δεν ξεχνούνε,

π' άμα οι ρίζες θα χαθούν

και κείνα θα χαθούνε.

Με τα φιλιά μου,

Γιώργος Καμβυσέλλης

                                    Σφηνάρι 19.2.2015

---

[*] Αξία, ικανότητα

[†] Βήματα, άλματα. 

Υ. Γ. Τις έγραψα ειδικά για σένα 

Φίλε Γιώργο, σε γνώρισα μέσα από τα γραφτά και τις λέξεις και… για δικούς μου λόγους σε εκτίμησα, σ’ αγάπησα, σε σεβάστηκα, χάρηκα που σε σένα βρήκα πράγματα δικά μου κρυμμένα μέσα σου.

Άνθρωποι όπως εσύ, με κήπο λέξεων εντός τους, μπορούν να δημιουργούν με λόγια… παραδείσους!

Εσύ με ραίνεις με μαντινάδες, λόγια-ρόδα. Χαϊδέματα τα αισθάνομαι και κοκκινίζω… Και πως ν’ ανταποδώσω τόσα χάδια, Θεέ μου, και πώς να τα κουμαντάρω;

Αυτό που θέλω –και ξέρω να κάνω– είναι ν’ ανοίξω μια τεράστια αγκαλιά και να σε κλείσω μέσα!

Πόσο σ' ευχαριστώ!

Στράτος 

«Αλπική ζώνη» της Λενέτας Στράνη

Από τις Εκδόσεις ΚΙΧΛΗ μόλις κυκλοφόρησε

η ποιητική συλλογή «Αλπική ζώνη» της Λενέτας Στράνη

ΣΕ ΑΛΠΙΚΗ ΖΩΝΗ

Μέτοικοι ἀπ’ τὸ εὔκρατον τοῦ ἡλιοτρόπιου 
δυσπνέοντας ἀνηφορίζουμε τὴ μοναξιά μας
Δεινὴ ὀρειβάτρια ἡ ἐπιβίωση μᾶς ἐμψυχώνει
ἄμετρες οἱ ἀπώλειες στὴ διαδρομή. Πολλοὺς

μᾶς σαβανώνουν χιονοθύελλες ἄλλοι χανόμαστε 
σὲ βάραθρα παραπατώντας. Οἱ εὐνοούμενοι 
τῆς τυχαιότητας καὶ τῶν ὀνείρων στήνουμε 
ἀντίσκηνο σὲ ζώνη ἀλπική. Μέρες διαύγειας

ἡ θέα μᾶς ἐξουθενώνει. Ὄρνια τοῦ νόστου 
γυροφέρνουν στὰ κεφάλια μας 
Λευκὲς παιώνιες ποὺ σμιλευτήκαμε στὸ χιόνι 
δίχως ἐλπίδα νὰ μᾶς λιώσει ἥλιος ἔρωτας

Ἀντὶ γιὰ ὑμέναιους τὸ μοιρολόι τῆς βροχῆς 
μὲ συνοδεία οἰμωγὲς ἀνέμων. Οὐδεὶς τολμᾶ 
νὰ ἐπανακάμψει στὶς πεδιάδες

Μᾶς δήμευσε ἡ νομιμότης ὡς Αὐθαίρετους

ΑΝΤΙ-ΘΕΣΕΙΣ

Νοέμβρη μήνα οἱ φίλοι μου οἱ ἐπιδημητικοὶ
προετοιμάζονται γιὰ τὸν ἐρχόμενο χειμώνα
Νὰ ἐπισκευάσουν λίγο τὴν ἀνία τους
σπασμένα τζάμια στὰ ἐξώθυρα τῶν καθιερωμένων 
καυσόξυλα στὸ τζάκι τῆς ἀσφάλειας 
ἀλεξικέραυνο γιὰ τὰ ἀπρόοπτα καὶ τὶς ἐκπλήξεις

Οἱ ἄλλοι φίλοι μου οἱ ἀποδημητικοὶ θὰ ταξιδέψουν
χτενίζουν τὰ φτερά τους στὸν ὁρίζοντα
Πούπουλα γκρίζα πέφτουν ἀπ’ τὸ χτένι τους
καὶ σκοτεινιάζει ἡ προοπτικὴ τοῦ ὀνείρου 
Μὰ καὶ ἀκάλυπτοι θ’ ἀποτολμήσουν τὴ διαδρομὴ 

Μνῆμα τους τὰ πελάγη καὶ οἱ κάμποι

«ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΠΑΝΤΟΤΕ»:

Μας άφησε αρκετά η παλίρροια. Αστερίες
για τις ασέληνες νύχτες των ερώτων μας
κοχύλια σε ενορχηστρώσεις μπλε
δάκρυα πετράδια ναυαγίων. Αλλά

στην άμπωτη δε θα κρατήσουν για πολύ
αφυδατώνονται στο κάμα του ήλιου
Βέβαια μπορείς και να τα βαλσαμώσεις μα
τί ομορφιά έχουν τα νεκρά. Γι' αυτό

παρόλο που γνωρίζουμε τη σταθερή
περιοδικότητα του φαινομένου
το μάτι άγρυπνα εκείθε
στη ζωογόνα στάθμη του νερού
πότε το άλλο κύμα θα μας κατακλύσει

Είναι στο DNA της δημιουργίας να απαιτεί
τις πρώτες ύλες της χλωρές

Λενέτα Στράνη

Συνομιλώντας με την πέτρα…

Απόγευμα Τετάρτης 3 Δεκεμβρίου. Τα δελτία καιρού από το πρωί προμηνύουν –ακόμη και στην Αττική– βροχές και καταιγίδες. Ωστόσο, μια ιδιαίτερη κίνηση παρατηρείται στην οδό Κέκροπος, ένα στενό δρομάκι της Πλάκας, πάροδος της Αδριανού, όπου στον αριθμό 10 στεγάζεται ο Σύλλογος των Αθηναίων. Η Αίθουσα εκδηλώσεων του Συλλόγου, στις 6:30 μ.μ. ήταν κατάμεστη από φίλους της Καίτης Μεσσηνέζη. Αιτία κι αφορμή: η παρουσίαση του «γλυκολάλητου βιβλίου» της, «Συνομιλία με την πέτρα», των Εκδόσεων Αστερίας, όπου μέσα του «τα πάντα λαλούν με χίλιες φωνές και χιλιάδες ήχους», όπως μας λέει η συγγραφέας Ελένη Σαραντίτη.

Η εκδήλωση ήταν υπό την αιγίδα του «Μουσείου της πόλεως των Αθηνών – Ίδρυμα Βούρου - Ευταξία» σε συνεργασία με την «Λεσβιακή Παροικία» και τις «Εκδόσεις Αστερίας».

Ομιλητές η Ιστορικός Τέχνης του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Αθηνά Σχοινά και η συγγραφέας κ. Ελένη Σαραντίτη, ενώ συντονιστής από τις εκδόσεις «Αστερίας» ο Σταύρος Πλατσής.

Μετά από την προβολή, ενός μικρής διάρκειας βίντεο, άκρως κατατοπιστικό για το βιβλίο, πρώτος έλαβε το λόγο ο κ. Αντώνης Βογιατζής, Πρόεδρος του Μουσείου της πόλεως των Αθηνών, για το καλωσόρισμα, λίγα ιστορικά στοιχεία του Συλλόγου των Αθηναίων, αλλά και εξηγώντας το «γιατί» εκλέχτηκε για την παρουσίαση του βιβλίου μιας Μυτιληνιάς επιτυχημένης ζωγράφου, ειδικά αυτή η εμβληματική αίθουσα.

Στη συνέχεια η κ. Σχοινά με τη γλαφυρότητα λόγου που την διακρίνει, εξήρε το όλον έργο και την όλη πορεία της Καίτης Μεσσηνέζη στην Τέχνη. Έδωσε, μετά λόγου γνώσεως, τεχνικά στοιχεία και ιδιαιτερότητες της «ψυχρής, απρόσωπης και παγωμένης πέτρας», κύριο υλικό της συγκεκριμένης δουλειάς της ζωγράφου, ενώ έκανε ιδιαίτερη μνεία στα βοτσαλωτά μιας πολύ σπουδαίας τέχνης που έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα και που σήμερα κινδυνεύει να εκλείψει λόγω ελλείψεως μαστόρων, ένα θέμα που πραγματεύεται με λεπτομέρειες  στο βιβλίο «Συνομιλία με την πέτρα».

Στο ίδιο κλίμα ήταν και τα λόγια της κ. Σαραντίτη, που έδωσε έμφαση όχι μόνο στην εξαιρετική έκδοση της καινούργιας δουλειάς της Καίτης αλλά και στις δεξιότητες και τις ευαισθησίες της «που από μικρή διακονεί την τέχνη, τέρπει αλλά και τέρπεται».

Το στίγμα της άφησε και η κ. Αγλαΐα Αρχοντίδου, διευθύντρια του Μουσείου της πόλεως των Αθηνών. με τα καλά της λόγια για την καλλιτέχνιδα.

Στη συνέχεια, ο συντονιστής Σταύρος Πλατσής, με έκδηλη την συγκίνησή του, κάλεσε στο βήμα τη μητέρα του να κλείσει την εκδήλωση. Κι εκείνη με την πλούσια και λεπτή ευαισθησία της, που ξέρει να την εκφράζει με περισσή τρυφερότητα, ευχαρίστησε όλους όσους, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, συνεργάστηκαν για την έκδοση αλλά και για την εκδήλωση. 

Η Καίτη Μεσσηνέζη επί του έργου...

Τέλος, το ζεστό χειροκρότημα όλων, ήταν το χρωστούμενο αντίδωρο σ’ εκείνη, που τόσα χρόνια, πότε με το χρωστήρα της και πότε –όπως τώρα– με τις πέτρες και με τα περίτεχνα βοτσαλωτά της, δουλεμένα με μεράκι και σεβασμό, μας απογειώνει!

Στράτος Δουκάκης